ÜÇ BİLİNMEZLİK…
Sensizlikten,
Nefes alamadığımı hissettiğim anlarda,
Gözümde küme bulutlar çakışıyor
Ve kan dökülüyor çatışmada…
Kırmızı bir sürü damlacıklar! ! !
Islanıyorsun sen altında,
Sırılsıklam…
Özlemlerimle savaşmayı öğrendiğim gün,
Minik bir barış antlaşması imzalıyoruz,
Kendi aramızda, ömür boyu sürecek…
Artık dost kalabiliyoruz,özlemlerim ve ben…
Bazen hasretim de katılıyor bize!
Özlemlerim hasretim ve ben…
Oturup içiyoruz bazı geceler.
Ağlayıp aşk şarkıları söylüyoruz,
Görülmez köşelerde…
Sessiz sedasız…
Ve bir ağaçta sallanan ipin ucunda
Bir ilmek…
Sonra onu geçiriyoruz boynumuza,
Sonra kendi elimizle kendi ipimizi çekiyoruz,
Sorgusuz, sualsiz…
İçimizdeki çocuğu bile dinlemeden…
Sonra,
Sonra ölüyoruz
Birer birer…
11.12.2001 12:30
Pınar KoçKayıt Tarihi : 1.11.2005 09:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)