Üç Beş Güvercin Şiiri - Ayşe Uçar

ölü bir kuşun
iki yana düşen kanatlarında gözyaşı seli
rüzgârların nefesinde uğultulu bir şarkı
tüm ağaçlar şimdi hüzün kusuyor

zamansa aceleci
hiçbir ölünün yüzünü öpmüyor

kapı ayağında üç beş güvercin
havadan sudan konuşuyorlar uzun uzun
yazın güzelliğinden kışın soğuğundan
uzaktan ayağını sürüyerek gelen
kaplumbağa ise evinin
yıprandığından

herkes her şeyi konuşacak konuşsunlar da
ama kimse kimseyi dinlemeyecek nasılsa
sanki sadece kendi dertleri
ali kıran baş kesen

bir çocuk yeni yürüyor yalpalayarak
tülün arkasından bir kadın camdan sokağı kesiyor
çamlar kavakların uzunluğundan dem vururken
karıncalar ufacık bir kırıntının peşinde
parkta gizli bir köşede iki gençse
öpüşmenin sıcaklığında

bekleyip bekleyip sarılıyoruz birbirimize
gidenler ve gelenler için
mezarlıklar ve hastaneler hep soğuk
biri ölmek için biri de yaşamak için
aslında her şey geçici
gam da sevinçte

durup durup düşünüyoruz
neden karpuzlar kavunlardan daha tatlı
kavunlar ise karpuzlardan daha
hoş kokulu

böğürtlenlerse hem mayhoş hem tatlı
hem pembemsi hem morumsu

aralarda bir yerlerde kelebekler uçuyor
arılar ölüyor

kapı ayağında üç beş güvercin
havadan sudan konuşuyorlar uzun uzun
evin haberi yok duvarın kiremitlerin
umurunda değil

pencere önünde cam güzeliyle zerdali ağacı oynaşıyor
güneşin ve yerdeki tekmil çiçeklerin
göz ucunda değil

aydınlık sofada tahtadan eski bir komodin
komodinde kurmalı saat tıkır tıkır çalışıyor
dünyaysa bir başına dönüp dönüp duruyor
dönüp dönüp dursun da

sürekli gece oluyor gündüz doğuyor
gece oluyor gündüz doğuyor
yat kalk yat kalk
çok yorulduk
Tanrı görmüyor

-Tanrı görmüyor-

.....

....................

1209202501:36