Tuzcuğum Şiiri - Gecelerin Şen Gezgini

İnsana kaderi üç kez gülermiş.
Birisinde bana sen de gül Necla.
Ben de bir insanım, değilim ermiş.
Çekemem bu deli hasreti Necla.

Gönlümde sızın var, dilimde adın.
Müdavimi oldum bu zikriyatın.
Bağrımı delen şu gözyaşlarımın,
Nihayeti olsun, dönüşün Necla.

Gel de, de ki, sana köle olayım.
Dağ beğen, yolunda taşı deleyim.
Söz yetmez, nur ile mısra dökeyim.
Yoruldum nafile koşmaktan Necla.

Deseler ki sana kavuşmak vardır.
Bir an bile durmak, artık ziyandır.
Tüm fani bir olup çıksa karşıma,
Hepsini haklamak farzımdır Necla.

Uzakta olsam da siyah gözlerden,
Azade değilim senden hiçbir dem.
İflah olmaz gayri dokunduğun ten,
Encamı aşikâr, söyletme Necla.

Dilim lal olmuş, gör, gözlerim ama
Senden ziyade cümle nisaya.
Cüzii nefsim şaşıp, günah arar da,
Bulamam o geceden alayı Necla.

İnsan bu, olur ya, bir an şaşar da.
Varıp zalim yolunda mendil açar ya.
Parçalar gururunu aşk, şerha şerha.
Halimi arz ettim, kınama Necla.

Cismin sövse de âşık özüme,
Şevk ile bakar çeşmin yüzüme.
Değil ki bana, kendine bile,
Diyemezsin bunun aksini Necla.

Eş, dost, ahbap birer birer çekildi.
En berbat günlerim şimdiden yeğdi.
Gel de gör eserin ne hale geldi.
Elinden ikbalim tarumar Necla.

Sözüm çok aslında sana diyecek.
Gücüm yok kelama nefes edecek.
Kırdığın gönlümü gurur ederek,
Dünya gözüyle al da, öyle git Necla.

Herkes de seni kalender sanır.
Bilmezler içinde umman kabarır.
Bir ben bilirim oysa ne de afattır,
Çektiğin ıstırap, ıstırap Necla.

Kem söylemem, körüm her kötülüğe.
Ar etmem, haykırırım sevdiğimi de.
Şu lanetli kibrini de yendiğinde
Koş da gel, daha çok bekletme Necla.

Fidan boyun, siyah saçın toprak olmadan,
Gönlünden başkasına adres sormadan,
Çık dışarıya sen, yürü durmadan,
Ayakların hatırlar yolumu Necla.

Lütfuydun rabbimin ben gibisine.
Nakşoldun adeta ta en derine.
Meyletmem nanköre çıkan ismine,
Sen de bir insansın, bilirim Necla.

Affet, boş yere vaktini aldım.
Dolar da gözlerin, dönersin sandım.
Değildi incitmek seni maksadım.
Kıyamam saçının teline Necla.

Bundan sonra namıma, Kerem desinler.
Vurgunum diye de lanet etsinler.
Kadrini bilen biri çıkarsa eğer,
Al da gel, alnından öpeyim Necla.

Sözü uzatmaya artık ne lüzum.
Sen gittin gideli, yok tadım tuzum.
Boşuna mı dedim ya sana: Tuzcuğum!
Yerine birini koyamam Necla!
Yerine kimseyi koyamam Necla…