Tuzaklı Saat Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

TUZAKLI SAAT
Bir tuzak bu!
Akıp gitmenin tersine gerçekleşen bir tuzak!
Zaman hep benim için neden geriye akar?
Var mı bunu bir bilen?
Dudaklarım çöllerin sıcağına maruz kalmış bir kertenkele
Göğsümün maratonundaki
Sonunu beklemeden çekip gitmekte
Ben domurulmuş bir halin aksisiyim
İman direncim,
Kuşkanatlarım sabahın kıvraklığına bıraktı kendisini
Artan isyan eylemlerim
Beni şafağa gebe edip
Geriye akan sürtük gecelerin koynuna atmakta
Bir tuzak demiştim
Bir tuzak var dostlar!
İçinden yıllardır çıkamıyorum.
İleriye akarken nehirler
Asi bir nehir misali geriye akıyorum!
Evet, ben ve dimağım akmakta geriye!
Arkada çalan Erik Satie’nin parmak uçları
Tüm kelimelerin benim için tersten akmasına
Neden olmakta!
Eriyorum, bir saat gibi!
Eriyor inancım!
Kurtlanmış tüm iyi hayallerimin
Kabri başına geri geri akmakta zaman!
Tersine bir tuzak kurulmuş bana!
İçinden bir türlü çıkamıyorum.
Annemin duası, babamın gölgesi yok gibi
Sevdiğimin namusu!
Bunlar dahi çözemiyor benim
Her şey için kurulmuş olan prestijli bir tuzağı!