Tuz ve Dudak Şiiri - Şahin Kabakuş

Yurt denince aklıma beyaz geliyor
Bir de onun iki çocuğu
Sızı ve ayaz
Ayaza alışkınlığım var
Çünkü ben yüksekte doğdum
Nerdeyse yıldız ve ay arasında olacak kadar
Ama sızı isyanımı kamçılıyor
İsyanımsa acımı
Canı yanmayan ben de varım diyemezmiş
Buna inanır mısın
Ben varım
Şimdi sen sor yüreğine, sen de var mısın

Pamuk beyaz, pamuk yurdum
Ama üstünde benim başım yok
Şeker beyaz, şeker yurdum
Kimseye kalmasın diye
Hasta olana kadar yiyenleri seyrediyorum
Süt beyaz, süt de yurdum
O da aç bedenlerde oluşmuyor
Bir tek tuz kalıyor geriye, tuz da yurdum
O da dudağımı şişiriyor

Değil dudağımı, kalbimi bile şişirse
Ömür boyu beklediğim sevgili kollarını açsa
Ve bir dirhemiyle o an infilak edeceğimi bilsem
Ben tuzumdan vazgeçmem

(2003 Erzurum)