Tutunma Şiiri - Gökhan Sillelioğlu

Yaşamak için tutunmak lazım. Kimisi işine tutunur, kimi sevdiğine. Kimi rüzgâra
tutunurken kimileri hayallerine tutunamaz. Hiç bir zaman zorunluluk benimsemeyin.
Evet, bir şeylere bağlanarak yaşadım, yaşıyorum da. Hayat inisiyatifli davranmıyor.
Bir ders veremem sizlere, akıl vermek gibi lüks bir işe kalkışamam. Yazarım ben sadece.
Benim tek isteğim, duygularımı anlamayın sakın, kendi duygunuzu açığa çıkartın.
Göreceksiniz ki mutluluk ısrarla kapınızda olacak. En başa dönmek isterim şimdi.
Benim bağlılığım bir kişinin sevgisine.. Ben onun gözünde kül olmaya da razıyım.
Ve gelin görün ki onun gözünden beni fark edelim. Ellerinden, sesinden ve kalbinden çıkan beni.

''Senin için ben yani ne bileyim dünyada ki en özel şeymişim gibi. Ya da en büyük umut görüyorsun
sanki beni. Kırılgan, ama güçsüz gibi değil ilham gibi. Bir de sonsuz gibi ama sonsuz hiç bitmeyen
şiir gibi, usanmadığın biri gibi.''

Mutluluk somut değil soyut şeylerden gelir. O da biliyor ona somut olarak vereceklerimin
sınırlı olduğunu ama soyuta gelince gündüz güneşim, geceleri ise onu ay olarak
yaşayacağımı. Sevin arkadaşlarım, kuru kuru da olsa sevin, bu dünyayı sevgi kurtaracak.
Ama taşa ama toprağa ama aşka.

Demem o ki bağlanın doyasıya, en dibi görmeden en tepe zaten hayal.
Son olarak unutmayın, mutluluk sadece iki elinizin arasında..