Depreşen duygular içimde durur
Köşeden köşeye biçimde vurur
Değişken duraklar geçimde yürür
Tutunduğum dallar nedense kurur
Yaşam sillesinin tutsağı olduk.
Yıllarca umudun koştuk peşinden
Irak kaldım artık dostum eşimden
Karın tokluğunun keşme-keşinden
Bir umut zarlarda seşi beşinden
Yaşama atmanın tutsağı olduk.
Akan kan damarda durmaz deniyor
Hak hukuk arama dayman yeniyor
A planı tutmaz B yi deniyor
Biri çıkıyorken biri iniyor
Yaşam oyununun tutsağı olduk.
Nehirler akmıyor kriz var gibi
Kemer sıkma işi geçit dar gibi
Dostu arar olduk olmaz yar gibi
Yağıyor gönüle kışın kar gibi
Yaşam tuzağının tutsağı olduk
Dağ dağa kavuşmaz, kavuşur insan
Söz tutarsız ise savuşur lisan
Herşeyi ben bilirim,sen öyle san
Cürmün kadar yerin olur ne yapsan
Yaşam şartlarının tutsağı olduk.
Gönül çöllerinde batak kurudu
Göremez olmuşuz pusu bürüdü
Umuda tutunan teller çürüdü
Özlem hasret doldu dağ taş yürüdü
Yaşam çilesinin tutsağı olduk.
Problem dağ gibi geçit vermiyor
Gidişat üzüyor akıl ermiyor
Kördüğüm diyorsa yanlış demiyor
Boşa kürek çekip yola sermiyor
Yaşam sevdasının tutsağı olduk.
Hüseyin KARA
05.12.08 ABD
Kayıt Tarihi : 25.9.2009 06:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!