Tutkularımız Şiiri - Tevfik Mengüllüoğlu

İçimde öldürmeye çalıştıkça
Büyüyen bir yalnızlığa
Dönüştü yokluğun
Diyar,diyar dolaşan özlemimin
Ellerinde kalan yırtık bir pusulanın
Kenarlarına yeniden yollar
Çizmeyi denedim...
Ama her defasında yolun,
yarısından döndüm...
Bütün cümleleri ellerinden
Alınmış bir çocuk gibi
Sözcükleri ruhumdan dilenip,
Anlatmaya çalıştım sana.
Tutkuların doğurup
Ortalıkta bıraktığı o yalnızlık..?
Gün be gün büyüyor...
Gün be gün daha bir kirleniyor
iç denizimiz!
Ama sen bilmezsin...
Edepsiz tutkularla balçığa
sıvanmış sularda,süt liman
Hayallerimizle,batıyoruz...
Orda bir yerde..
Bir tekne bekliyor,Bir dalga-
Bedenimizden kopan.
Kendini kumsalda paralıyor.
uzaklaşıyoruz her şeyden.
Kendimizden,bağımsız,bir yerlere
kulaç atıyor bir yanımız!
mubahın ekseninde ruhunu almak için,
dans eden günah misali,çırpınıyor
tutkularımız...