TUTKİ BİR KENTTEYİM
Hani bir dünya var, enleminde, paralelinde yaşadığımız. Şimdi bu dünyanın bir
yerinde, sensizliğimin koluna takılan tekilliğimin yol-yordam göstererek beni
götürdüğü yere gidiyorum. Ya da gidişlerimi hesaba katmazsam, hep bir yerdeyim.
İşte orada, sahne kurulur ve spontane bir tiyatroda oynadığımızı sanırız. Veya
sanılanın iplerinde sallanan birer kuklayız. Çünkü kendimizi dikkate alıp,
Bir türkü yak...
Yanık bir türkü yak
Hüznünden kainat ağlasın
Beni anlatsın
Sen ol nağmelerde
Yankılansın dağ doruklarında
Devamını Oku
Yanık bir türkü yak
Hüznünden kainat ağlasın
Beni anlatsın
Sen ol nağmelerde
Yankılansın dağ doruklarında




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta