Tut ki sessizliktir...

Tut ki sessizliktir
Ve duvarlar konuşur çatlaklarından
Bir çığlık, eski bir mahkeme tutanağından sızar
Köşe başında unutulmuş yarım bir sigara
Bir aşkın delilidir belki, belki bir suçun

Tut ki sessizliktir
Ve herkes kendi yankısıyla boğuşur
Bir katil, karanlık geçmişiyle hesaplaşır
Bir adam, kendi gölgesine küfreder
Bir kadın, aynadaki yüzünü sorgular
Bir çocuk, rüyasında annesini tanımaz
Çoğu insan sevdiğine kıyar, acımaz

Tut ki sessizliktir
Ve gece, bir sorgu odasıdır
Sandalye boş, ama suç sabit
Karanlık, bir kiralık katil gibi iz sürer
Her adımda bir şüphe, her nefeste bir ihbar

Tut ki sessizliktir
Ve sabah, bir beraat değildir
Çünkü bazı geceler
Konuşmadan da suç işler insan

Fatih Mehmet Yiğit