Türkmeneli’m İçin... Şiiri - Kemal Yavuz

Baş kaldırdık emperyalizme!
Düşsel moratoryumları inşa ettik yeniden!
Direnmeliyiz kollamak için hakarete uğratılmış halkımızı
İhtilal yüreğimizde!
Sorma yaşımı, yüreğim yaşlıdır yeterince...
Nerelisin, diye de sorma!
Memleketim dağlardır...
Katlanırız büyüdüğümüz toprakların zulmüne
galeyanlara alışığız...
Ütopyamızın siperlerinde bekleriz
büyütürken militan yüreklerimizi
güçlendiririz de
bileklerimizi
kimse bükemez...

Kırdık prangaları; kürekleri bin celâdet...
Kağıt parçalarının hükümranlığından,
ağıtları bu topraklara yakılan bir savaşa yuvarlandı tekerimiz...
Bir solgun kurşun rengi, bir uğursuz görkem,
Gizli bir kararsızlık içinde, endişeliyiz,
Sürekli düşünceli, şahsımıza münhasır
Düşüncelerimiz ısrarla antiemperyalist...
Etnik ayırımcılar zulmetmekte her gün,
biliyorum,
tutumları açgözlülüklerinin teksiri,
Nice yoldaşımız cezaevlerinde süründürülmekte sebepsizce;
Ezgin halkımın her ferdi bir tenhada sinmekte...
istikbalimizi lâf ebeliğinden ibaret oburluk yaralarken
korkulu ihanetlerle vatanım can çekişmekte
her evde anavatan himayesine sığınmış kanlı izler...
Destek verin soydaşlar, bu kavga Türk’ün...

Bağrı yanık kardeşlik anladıkça birliği beraberliği,
Diş geçiremezler bize elbet,
hesabını verirler bir gün
ve tırnakları kendi bağırlarını deler...
mezopotamya ovaları ışıklara belenir;
ve özgürlüğün her türü ile uyanır bu halk.
Ey yaralı yüreğim, ey gözümün yaşı, ey sevgili, bekle
Kavuşma için telâşa gerek yok, az kaldı,
mavi-beyaz ay yıldızın altında buluşmaya...

Ey kanlı ellerini vatanıma uzatmış zalim,
ey kanlı cinayetlere susamış gafil,
ey çağdışı ideoloji, akıl düşmanı
ey çocuk, kadın, yaşlı katili korkaklar,
ey kudreti değersiz münafık
ey azametini şeytandan almış yüreksiz yaban,
Mahpushaneleri tıka basa doldursanda bedenimizle,
zincire vursanda kalplerimizi
değilmi ki, nefes alıyoruz, ebediyen kurtulamazsın bizden
Türkmeneli’m için
denizler, dağlar aşarız, sıkarız ünüğünü, bilesin...