Türkiyem! Şiiri - Yüksel Ağalar

Geldi küfrün ayak sesleri
Birer birer çıktı fitneleri
Ektiler ayrılık tohumunu içimize
Vurdular masum duygularımıza kelepçe
Düşürdüler bizi birbirimize
Düşman ettiler kardeşi kardeşe.
Gözünü dikmişti dünya
Kocaman bir imparatorluğa
Uzattı, kutlu hazineye kirli ellerini
Kararttı birer birer saf gönülleri
Vurdular bizi ta! ‘Can evimizden’.
Bak nasıl vermişti atalarımız milli mücadeleyi
Canını verdi vermedi onlar ‘Çanakkale’yi’.
Nerede o yiğitlerin:
Allah, Allah diyen gür sesleri?
Ne güzel örnek oldu onlar bizlere
Ne güzel yaşıyorduk huzur içinde.
Üzülmesin nur içinde yatsın onlar kabirde.
Ölmesin daha doğmamış bebekler
Boş kalmasın, süslensin beşikler
Cana kıymayı yasaklamış güzel dinimiz
‘Bir kişiyi öldürmek bir âlemi öldürmektir’
Buyurmuş yüce peygamberimiz.
Çöktü koca bir imparatorluk
Açtı yüreğimizde derin bir yara
Memleketimde etmesin kimse kavga
Dinmesin nefesler, ağlamasın analar
Yetim kalmasın yuvada çocuklar
Solmasın güller, susmasın bülbüller
Dostlar ağlayıp, düşmanlar gülmesin.
Kara sevda ile bağlandık;
‘Biz sana cennet ülkemiz TÜRKİYE’
Can verir, vermeyiz bir karışını kimseye
Sahip çıkalım ne olur memleketimize.
Çok çekti gülsün gayri milletim
Çökmesin ne olur bu son devletim!