Türkiye Cumhuriyeti Şiiri - Efe Numan Ta ...

Koca Çağın Kanatlarıdır, Sırtımızda,
Bin bir yılların, Destanıdır Ardımızda!
Cennettir bu yuva bize, kartal'dan miras,
Kardeş olmak, Ulu yarınlar için kıstas.

Cumhuriyet, Ulu milletimin kararı,
Bak kardeşim bu, Öğretmen'in armağanı.
Bir öğretmen süngüyle, savaşır cephede,
Yüzbin öğrenci, Yazarız onu sevinçle!

Öyle bir kanla boyanmış ki, Ulu Sancak,
On altı devle ölçülür, bu ulus ancak!
Geçmişten gülümsüyor bize, Bahadır Şad,
Işıksın bize geçmişten, Ey Ulu Kürşad!

Uçmağda gezinirdi, yılkı atları,
Beklerdiler hepsi bir, Türk Kahramanını.
Bir bahçe buldu bir gün, Çift Başlı Şah Kartal,
Artık onundur sav, Anadolu'da kural.

İşte o gün oldu Anadolu, Türk Budun,
O günden beri yuvamızdır Anadolu.
Sen tüm bahçeler içinde en bilgesisin,
En kadimisin, Ey Ulu Anadolu!

Sarp dağlarının ardında zırh kuşanmış er,
Denizlerle örtünmüş o, en güzel dilber.
Anamın anası, atamın atasısın,
Bülbüllerin en şakısı, güllerin en hasısın.

İmdi sana ses ederim, Ey yeni Nesil?
Sen de duyasın beni, Ey yaşlanmış nesil!
Yalvarırım bakın, görmez mi o gözler?
Yoksa ancak, yanan bir cenneti mi izler?

Ey umutsuz gençlik, Ey bunamış ihtiyar,
Sen öğrenmedin mi, umut nedir tarihten?
Hiç duymadın mı sen, bilgeliği geçmişten?
"Ey Türk, işit" Sana yakaran bu sesleri!

Neredesin, Ey bozkırların ulu kurdu?
Neredesin, Ey Anadolu'mun kartalı?
Ey Gökbörü, Yüce Cihanın ulu sesi,
Yankılan sen, Ötüken'den Ankara'ya!

Ben ne bir islamcıyım ne de bir kemalci,
Ben bir devletçiyim, Yalnızca bir devletçi,
Kıramam ben, Devletimin hiçbir ferdini,
Hepsi birer çiçektir, bense bir çiçekçi.

Kardeş olun artık, Ey siz Ulu Türk Budun,
Artık kardeş olun, Ey Ümmet-i Muhammet!
Bak gör ki, kalp kırmak için kısadır hayat,
Ancak edebi vatan için yaşamaktır uzun.