Türkiye Şiiri - Şairül İslam Yunus Kokan

Bir sabah vakti, güneş Boğaz’da yükselir,
Martılar çığlık çığlığa süzülür rüzgârda.
İstanbul uyanır, taşlara düşer gölgeler,
Tarih fısıldar her köşede, sessizce.

Bedenimde cansın,
Damarımda kansın,
Sen cennet vatansın,
Türkiye, Türkiye.

Kapadokya’da peribacaları yalnızdır,
Gün batımıyla mora boyanır gökyüzü.
Toprağın altında saklı binlerce hikâye,
Rüzgâr savurur tozunu eski zamanların.

Bedenimde cansın,
Damarımda kansın,
Sen cennet vatansın,
Türkiye, Türkiye.

Ege’nin suları mavi bir türküdür,
Zeytin ağaçları dal dal sallanır.
Kıyıya vuran dalgalar şarkı söyler,
Balıkçı ağlarını toplarken akşama.

Bedenimde cansın,
Damarımda kansın,
Sen cennet vatansın,
Türkiye, Türkiye.

Anadolu’da bir köy, duman tüter bacalardan,
Tandır ekmeği kokar sokak aralarında.
Çocuklar koşar, gülüşler berrak,
Toprak kucaklar her yorgun bedeni.

Bedenimde cansın,
Damarımda kansın,
Sen cennet vatansın,
Türkiye, Türkiye.

Pamukkale’de beyaz bir rüya durur,
Sular şırıldar, tertemiz akar.
Ayak izleri kaybolur buğulanmış camda,
Zaman donar, bir an için huzurla.

Bedenimde cansın,
Damarımda kansın,
Sen cennet vatansın,
Türkiye, Türkiye.

Bir tren geçer uzak diyarlardan,
Düdük sesi yankılanır dağlarda.
Türkiye’dir bu, nefes alır, yaşar,
Kalplerde çarpan bir yürek gibi.

Bedenimde cansın,
Damarımda kansın,
Sen cennet vatansın,
Türkiye, Türkiye.