Sevgili, bırak kendini ve süzül,
Hayallerimin gümüş kanatlarında.
Sürüklen o yere, hani ay ışığının,
Kaybolmuş kalpleri sevgiyle öptüğü.
Etrafı duygu deniziyle çevrilen,
Coşkun dalgalarla bütünleşen,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
