islahiyenin bir dağköyünde gözümü dünyaya açtım ilk orta ve lise yıllarım adana da geçti ilk şiiri mi 2004 yılında yazdım.
Karanlık, ürpertiyorsa seni
Unutma, ateş içinde
Aç gönül gözlerini
Aydınlansın yollar.
Yanmaktan hiç korktum mu?
Giderken, sen
Kal! Diyemedim sana, ben!
Son kez bir cesaret ile gözlerine baktım
İçimden haykırdım
Ama sen duymadın.
Yürüdüm, ağır ağır
Fırtına beter esiyor
akşam akşam
Ta! ilerde, göklerde, martılar uçuşuyor
akşam akşam
Masam da bir kitap
İçinde kurumuş bir dağ sümbülü
Cennet kokulu yar..!
Dün gece, Nisan'ın ilk yağmuru
Kirpiklerime dokundu
Sen bilirsin.
Beni ateşler aldı
Her yanım titredi
Dar vakitlere sığmaz duygularım.
Ufuklar da bekler, kurtlarım.
Yolumuz çetin, olsun sırtlarım.
Güneş bir sabah doğacak, gözlerinden.
Umutlar yeşerecek, yüreğinden.
Kapladı yine istanbulu kara bulutlar
Benim için aşk koskoca Kainatta
Bir mum ışığı kadar umudun adıdır.
Seni ilk gördüğüm de yüreğim de yanan mumun
İs leri kaplasa da geçen zamanlarda, bedenimi
Ruhum izini bilir şaşırmaz menzilini
Bazen buruk bir tat verse de hayat bana
Efkâr tepesi hiç bukadar bulutlanmamıştı
Gözlerim yağmur bekler
Okyanuslar insin ister yeryüzüne
Gönlüm ise bu bana reva mı der,
gözlerime
Yanmayı ben değil,
Vakitler, çok hızlı geçti
Yaralar çok hızlı maskelendi
Birgün, iki gün, üç gün...
Derken, aylar geçti...
Geceleri gördüğüm yıldız
Bedenim de Taşıdığım kabri kazar
Umutlarım var dı
Bir bir kirpiklerimden süzülüp toprağa düşen
Ve o toprakta filizlenip büyüyen
İçim de sıcacık bir tutkusun sen.
Ateşin buhulu bir cama çevirdi yüreğimi
Gündüze ve geceye
Ömür denilen uzun yola
Kanatlar takılıp çıkılan zirvelere
Tutku dolu parıldayan yıldızlara
Ekin gibi biçilen ömrüme
Kağnıların izi kalan patikalara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!