Tunçnâme VII Şiiri - Tunç Ziya Agur

Ey varlığın kaynağı, o sonsuz, ebedî Tanrı!
Sevincimizi, derdimizi sanatınla donat.

Ufkumuzu darlıklardan kurtar, özgür kıl,
Yıldızların ışığıyla göster geleceğin doğru yolunu.

Yeryüzünün güçlü ve bağışlayıcı bir sırrı var,
Bu bilişimle, ilahi aşkın yüklerini çekelim.

Arı ile çiçekteki o latif uyumu görelim,
Köklerle sulardaki kadim ittifakı yaşayalım.

Ekosistemde o kusursuz dengeni görelim,
Her zerrede Sen'den gelen kudret izini bilelim.

Yağışlarla temizlenmeyi lütfet sen ruhumuza,
Merhamet sağanağını gönder, gitsin keder.

Mevsimlerin dönüşleri gibi bizi yenile,
Her kaybımız yerine yeni şenler yeşersin.

Akarsuyun denize yönelen o hızını daim görelim,
Doğrulara, iyiliğe yönelt bizi, ey gönlü tok.

Küçüklüğümüzü unutturma, bizi egosuz kıl,
Vicdanımızın ışığıyla bize dosdoğru olmayı göster.

Rızkımızı meşru ve makul kıl, bol kazanç bahşet,
Ne çevreye ne insana zararlı olmasın hiçbir hâl.