Tuncay Özer Şiirleri - Şair Tuncay Özer

Ey kömür gözlüm
Seni nasıl sevdiğimi
Bir gözlerim anlatabilir
Sana nasıl bağlandığımı
Bir yüreğim anlatabilir

Tüm ışıkları kapatıyorum geceleri.
Ay ışığını seyrederken.
Mehtap boyu şarkılarımı dinliyorum,
Elimde kalem günlüğümü dolduruyorum.
Rüzgar arkadaş oluyor geceleri.

Sen yüreğime karışık direnç devresi
Sevdamla akmak isterken yüreğine
Gözlerin direnç gösterir
Sözlerin sevdamı kontaklar
Seninle bağlantı kurmak
Sistemimi çökertiyor

Yine seni düşündüm bir akşam üstü.
Kulağımda sesin, hayalimde gözlerin
Ve çırpınan yüreğim ellerinde.
Sen yeşil gözlüm;
Açtığım her sayfanın arasında
Ve yazdığım her satır yazıda.

Umutlarla doluydu içim,
Gittiğimde umudumu yitirdim.
Umutlarla doluydu içim,
Rica edip fotoğrafını çektim.

Yaşıyor muyum? Bilemiyorum.

Bir duygu yeşerdi içimde.
Seni ilk gördüğüm an
Yeşerdi. Yeşildi tıpkı gözlerin gibi.
Ben seni severdim.
Sen ise başkasını.
Ben seni düşlerdim

Seni Bende Vurdular
Bir güvercin uçtu içimden
Bir yaprak düştü yine
Gözlerini anlatan, acıyı yaşatan.
Dun vurdular beni yeşil bir arazide,
gözlerinde vurdular beni,

Gün doğarken ışıl ışıl
Bir gün umutların batar
Geride bir çift yaş
Yüreğimde acın kalır
Gönlümde kopan fırtınalara
Ruhum, ruhum isyan eder

Hey, gözleri kara,
Yüreği temiz sevgilim!
Seni sevmek;
Ne güzel şey bilir misin?
Seni sevmek, seninle olmak.
Ne güzel şey.

Hayatta hiçbir şey yoktur.
Ne sevmek, ne sevilmek,
Ne mutluluk, nede mutsuzluk.
Hayat istemekten ibaret.

Biz istediğimiz için severiz.