Saçların mevsime karışır
Pencereler yüzünü çeker
Dökülür mevsim
Zaman sensin
Fırtınayı dinlemek mi
Rüzgarı çağır gelsin
Sabahı adımladım
Güneşli bir günün
Kış gibi resmiydin
Bir dünya tutulmak diyordu kalbin
Ay tutuldu bakışına
Gecenin en derin karanlığına
Rüzgarın yalancısıyım
Bakışlarında dağıldım diyen mevsimin
Saçlarını örmüş
Bu düğüm düğüm yalnızlıktan çıkmak zor dedikçe
Tel tel koparmış incelen sözcükleri yüzünden
Bu bestedeki yerin
Geceyi sarınmış bakışları
Yağmur gizlenmiş cümlelerde
Bir sokak lambası
Sensizliğin gölgesine
Kaç şiir okur
Geceyi uyandır pencerende
Hikayeyi şiir eden bakışları varmış
Kulaktan kulağa dağılan
Mevsimle rüzgarı saran sözleri varmış
Yüreği fısıldamış
Bir dünya duy beni
Dönüşüne talibim
Güneşin doğuşu güneşin batışı
Bir günü daha bitirirken
O resimden bir kare
An ı tutamadın yine
Zaman sensizliği bilmez
Bana sor
Evsiz yalnızlığımı çizsem yüzüne
Gülümsememe bir çatı
Yağmurları gözlerime taşıma diye
Sokağın sessizliğine dönüyor yüzüm
Adım adım sessizlik
Yüreğimin adımlarını tut
Hiç tutunamam satırlarına
Kelime kelime düşerken mısralarına
Sen şiirin kalbisin
Ben o uçuruma gözlerinde yakalandım
Satır ne bilsin
Duraklat dönüşünü
Mevsim o mevsim değil
Acı keder hüzün
Gülümsemek yakışırdı sana
Unutulanlar arasında
Bir dünya
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!