Karanlıktayım
Karanlıklardayım,
Kör bir kuyunun dibinde kalmış gibi,
Karanlıktayım,evet her taraf karanlık...
Oysa insanlar aydınlıkta...
Niye bir ben karanlıktayım.!
Körmüyüm....
Çevremdeki aydınlığı görmüyorum.
Resmin başucumda gülümsüyorsun.
Sanki bakışların içimde geziyor.
Aşkım....
Ben Mecnun oldum sense Leyla.
Leylamı arıyorum..
Her gün ağlamaktan gülemez oldum..
Seni can seni bulduğumda.
Güleceğim bende...
Güleceğim.
Bir rüzgara kapılmış gidiyorum,
O kadar yoruldumki duramıyorum
rüzgarın önünde..
Savruluyorum hazanda dökülen,
Yapraklar gibi..
Ruhumdaki fırtına esen rüzgarla birleşti.
Beni hasret dağlarına attı..
Hasretim sana dağlar kadar..
Ayrıldık aşkım sana doyamadan..
Kim çıkardı bu ayrılığı!
Bilen varmı?
Sevenlerin günahı kimden,
Sorulacak...
Bilen varmı?
Tülay İçen
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Yine benden önce davranilmis...
Tülay İçen'in şiirlerine uğradığımda gördüğüm içtenlikti.
Bu yüzden şaireyi okumaya ve takibe değer bulduğumu ifade etmek isterim.