Yalnızdım ,yalnızdın ,yalnızdık…
Hep böyle olmaz mı zaten
Zaman , yalnız yakalayıp ömrümüzü emiyor.
Zamirlerimiz hep 1. tekil şahıslardı içimizde ben ,sen,o…
Siyah gülüşünde tek bir çoğul zamir oluşturduk “biz”
Sevmenin, sevilmenin, sevişmenin yürürlükte olduğu gece yarılarında
Sokak köpekleri kadar insan olduğumuz zamanlarda
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta