Tükenmez Kalem Şiiri - Gökay Ataç

Göğün derinliklerine ulaşmış bir kuşum
Yolum uzun gönlüm sakin
Sadece ben ve tükenmez kalemim
Sonsuzlukta belki bir varım bir yokum

Aklımdan geçen binlerce kelime
Özgürleşmiş düşüncelerim var
Sanki kapalı bir kafeste
Üşüyorum ve altımda kar

Yaşamımda soluk bir gül
Neşem ve umudum
Yok olmuş hayallerim
Kesilmiş nefesim ve soluklarım

Uçuyorum boşlukta
Duygularım kendim ve bin parçam
Sessizliğim belirdi son yokuşta
Mutluyum çünkü duygularım sokakta

Kendi çaresizliğimde kendim boğuldum
Yoktu çözüm ve fayda
Sakinim ve olduğum kadar mutlu
Ben kendi kalbimde yok oldum.