Tükeniyoruz! Şiiri - Eray Yalçın

Bir nefeslik ömre,
sonsuz kibirle yaslanıp,
Yaradan'ın bahşettiği
cömert sofraya ihanet ederiz?

Topraktan geldik, toprağa gideceğiz…
Ağaçlar bize meyve verirken,
biz dallarını kestik,
Nehirler bizi kandırırken,
biz onu zehirledik,

Gökler bize rahmet indirirken,
biz gözyaşını bile kirlettik!
Şükür, bir anlık sessizliktir,
Kalbinde taşımayan,
Dünyayı yük sanır.
Ey insan!
Sen ki bir damla idin,
derya oldun,
Sonra o deryayı kuruttun…
Hâlâ 'Ben!' diyorsun?