Tükeniyor Sevgimiz Şiiri - Muhammet Kaya

İşte yine sensizim sana hasretim çimlikte
Bahçede otururken günün yorgunluğu ile
Ağaçlara bakıyorum, sevgimize bakıyorum
Anlıyorum ki sevgimiz ömrünü doldurmuş
Hayatı tükenen her canlı gibi eriyor
Bir ağaç gibi sesiz, sakin ve tepkisiz
Bitiyor günden güne mecalsiz kaldıkça
Yükleniyor hasret akşamları sevgimize
Son bahara girmişçesine sararan yapraklar
Bir bir dökülüyor kuruyan dalardan
İşte o zaman anlıyorum ki ağaç susuz
Ben ise senin sevgin olmadan yaşayamam
Yaşamak dediğinnedir ki bir göz yaşı mı
Bir umut mu? bir bir sevgi yumağı değilmi
Zamanı geldiğinde tükenip yok olan
Belkide karşılıklı saygının eseridir
Çıkar mı, hayal mi, bilemesin tükenişin temelini
Toprağa atılan bir tohum gibidir insan
Filizlenir büyür sevgiyi, saygıyı öğrenir
Acı çekmeyi, hasret kalmayı öğrenir
En acısı belkide İHANET etmeyiöğrenir
Bir başadöne bilsem yapmazdım hatalarımı
Ama nafile başa dönmek nafile kaybedileni kazanmak
Belkide benim çöküşümün eseridir yaptıkların
Ve daha bana yapacakların......