Tükeniş Şiiri - Deniz Can Kutlu

-1-

Sen uyurken gözlerim gözkapaklarında yüzdü
Uzun uzun

Koyu yeşil yorganına dolanırken porselen bacakların
Ayın ondördü öptü enseni
Uzun uzun

Sen uyuyacak kadın değildin öte zamanda
Yanına vardı mı titrerdi balık kokan parmaklarım
Hele bir kahvenin önünden süzülüşün vardı
Vatansız kuşlar gibi...

Birgün ne oldu da kablo siyahlığına vurdun gölgeni?
Sen gözlerini geceye satacak kadın değildin

-2-

Sen gittikten sonra hava biraz daha soğudu
Beyaz arabanın kollarımda bıraktığı nemi soludum
Uzun uzun

Alnıma emanet ettiğin sıcak buse ile kalakaldım
Gün doğumuyla başbaşa...
Öylece...

-3-

Sokak lambaları henüz bilmiyorlar adımı
Bunda bir garabet mi var?
Çehresini dudaklarıma çekmeyince
Sabahı bulur yelkovan
Islak asfaltın başucunda geceden kalma bir yıldırım fotoğrafı...
Alelade...
Sağ koltuğumun altından sırıtan 87'li Türkçe sözlük nefessiz...
Ferforjelerin arasından çocuk sesleri çarpıyor kulaklarıma
Yaşıyor muyum?