Tükeniş Şiiri - Ali Kınık

Ben sevmeyi seninle bildim
Bir gözlerini gördüm, simsiyah,
Bir de incecik ellerini
Sisli sabahlara yürüdüm
Bu bir kumardı
Bu bir tükeniş
-Yalan söylemiyorum-
Savurdum gençliğimi
Görmüyor musun?
Ben sevmeyi seninle bildim
Narin bir gül gibi büyüttüm seni
Ve azaldım anlamsız saatlerde
Bilmiyorsun ki;
Ne zaman ellerimi çeksem senden,
Şiirler doluyor avuçlarıma, susuyorum
Düşlerin ötesinde bir kapı açıyorum sana
Girmiyor musun?
Ben sevmeyi seninle bildim
Sensizliği sevmediğim kadar,
Seni sevdim…
Ve sen şimdi
Bir demet ışık gibi
Sebepsiz düşüyorsun ufuklarımdan
Damla damla çoğalıyor karanlık
***
Seni anlıyorum artık
Ve güllerimi uzatıyorum sana
Kırmıyor musun