Ve tükendim işte,
Ne adım atacak dermanım kaldı,
Nede nefes alacak gücüm,
Bir kemik torbası bedenim,
Ve onun içindeki acılarla kıvranan ruhum,
Yalnızlığın doruk noktasındayım yine,
Çektiğim acıları anlatamıyorum kimseye,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Aminnn... Ama benim tanıdığım Burhanettin bey okadar güçlüki???? Anlayamadığım yalnızlıklar sizi çok üzmüş sanırım... Gönlünüzdeki iman hiç yok olmasın.. Yinede yüreğinize sağlık...Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta