Tren ve özlenen… Şiiri - Mustafa Cilasun

Trenleri görünce,
Yüreğimi bir hasret hissi kaplar.
Kapkaralığı,
Kalbimin derinlerini yaralar.
Hele acı sesi,
Orada mıhlar, şoklar, anar,
Lokomotif,
Zihnimde şimşekler çakar,
Tekerlek,
Ana, durmayan zamana bağlar,
Alır götürür,
Hasret kaldığım yarınları gördürür.
Bazen içim cız eder,
Ayrılığın acısı sarar, orada dağlar.
İmkânsız sevgiliden,
Haberi akıtır, içimi kaynatır, acıtır.
Tren yolları,
Yolların hasıdır, aranan yarınıdır.
Kalplerin,
Silinemeyen damarları, kollarıdır.
Mahzunun,
Umut kapısıdır, varıdır, meramıdır.
Sahipsizlerin,
Mekânı, yol güzergâhı, hayatıdır.
Aşkların,
İlk adımı, kopanı, dünü olmayanıdır.
Boşa dememişler,
Kara tren, karartan, yakan, ağlatan.
Hayatın,
Acıyı, özlemi, sevdayı roman yaptıran,
Yorulmayan,
Coşan, sabrı anlatan, umuda bağlayan,
Güftelere,
Konu olan, unutulmayan, hep anılan,
Beyaz trenler,
Olduğu gibi, mağrur, gururlu, onurlu,
Monoton bir hayatın,
Yılmayan yorgunu, abide solgunu.