Tren garı Şiiri - Fethi Akın

Sararmış duvarlarda eski bir ağrı,
İstasyon suskun, gölgeler yorgun,
Çantasında kırık dökük umutlar,
Bir avuç insan bekler yüzleri solgun.

Kara bir tren yaklaşıyor ağır ağır,
Raylar inliyor uzak hatıralarla,
Ne sevinç var ne de coşkulu sesler,
Sadece eksilen yüzler var aralarda.

Bir kadın bakıyor boşluğa dalmış,
Belki bir oğul, belki gençlik ardında,
Bir çocuk sımsıkı tutuyor annesini,
Bilir ki vedalar büyütür insanı aslında.

Tren garı, bir hüzün durağı,
Gidenler eksilir, kalanlar susar.
Her vagon bir anı çalar içimizden,
Her tren, biraz daha yalnız bırakır hayatı.
14.06.2015-Fethi Akın