Tren Şiiri - Fatih Uğurlu

Seni sevmiyorum dedin
Zaten hiç bir zamanda sevmemiştim

Şimdi de bir trene binip dünyanın öbür ucuna gideceksin demek
Eh kolay olmadı tabi benim için:

Şimdi eve gitmesi var
Yatağa uzanması var
Düşünmesi var, düşünmesi var
Sonra şöyle hıçkıra hıçkıra
Belki de araya birkaç haykırış katarak
Ağlaması var
Anlayacağın var da var

Ve bunların hepsinden sonra kaçınılmaz bir son var
Sabah o ağır yataktan kalkmak
Ve pencereden giden trenin dumanlarına bakmak,bakmak,bakmak...

Sonra o dumanların kaybolması var
Gidip pencereden bakması var
Gülümsemesi var, gülmesi var
Daha önümüzde acı ve tatlı anılarıyla uzayıp giden bir ömür var

Yani düşünüyorum da
O gördüğüm dumanlar
Kıyamette patlayan yanardağların dumanları değilmiş aslında

Gitmeden önce bana dediklerinden böyle oldu
Seni sevmiyorum dedin ya
Eğer deseydin ki seni seviyorum
Ama ben gidicem deseydin
Alışırsın deseydin, üzülme deseydin:

Şimdi eve gitmesi var
Yatağa uzanması var
Düşünmesi var, düşünmesi var
Sonra hıçkıra hıçkıra ağlaması var
Sonrası yok işte
O zaman bir daha kalkamazdım