Tren Şiiri - Servet Balıbey

özgürlük gibi bir his rüzgar vurur yüzüme
sisi aralıyorum dalıyorum içine
dağlarda nemli hava vagonun kucağında
tren ezgisinde ben gidiyorum kapıda

ben gittikçe bulutlar benimle gelir gibi
ben durmuşum yüzümde rüzgar salıncak gibi
akıp gidiyorum gür tarlalarda çok özgür
ayçiçeği uzamış ellerimle öpüşür

uzattığım ellerim ıslandı ıslak sisle
tren akarken zıplar karnımda güzel hisle
güneş aradan bakar sisler treni saklar
o kadar çok sevdim ki inemem bu gidişle