İçimde bir dünya güneş çok uzakta, ay karanlık..
Yokluğun zemheri, ben çıplak ve kimsesiz
yıkık dökük bir kentin duvarlarına gömüyorum bakışlarımı;
deniz çok uzakta,
yakamoz kararsız bir çizgi..
Korkutuyor ıssızlık..
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta