Tozlu Raflar Şiiri - Ersoy Tümay

TOZLU RAFLAR

Şimdi yıkık bir kentin talan olmuş
kaldırım taşları gibiyim
Çarmıha gerili gülüşlerimin hayalleri
Kör kütük sarhoş mavimsi düşlerim
Hiç bir beklentim kalmadı yarınlarımdan
Bir sen, bir de sen kâfi.

Sensiz nefes almak
Nasıl da dağlıyor yüreğimi
İç dünyamın derinliklerinde boğuluyorum
Tozlu raflarda küfleniyor isyankar kelimelerim
Kuramadığım cümleler içten içe acıtıyor canımı
Dudağımın kıyısına kondurduğun buse yas tutuyor şimdi
Keşke,
Keşke bakmak yerine görebilseydin

Şimdi kirpiklerimin sığ duvarlarına asıyorum silüetini
Sensizliği mıh gibi saplıyorum göğüs kafesime
Hayalinin gölgesinde can çekişiyor umutsuz umutlarım
Bitap çaresizliğimle
Hiçliğin tam ortasına demirliyorum düşlerimi

Şu an, sensizlik çukurlarında
Müebbete mahkum yüreğim
Perişan hayellerime,
Yorgun düşlerime ilmek ilmek işliyorum sensizliği
Yılgın duygular senfonisi çınlatıyor ruhumun her zerresini
Ölü ruhlar orkestrası baş ucumda
Yoksa, vakit mi yaklaşıyor zamansız ?

ERSOY TÜMAY 05/12/2023
..