Tövbekar Şiiri - Ahmet Terli

Tövbe, estağfirullah,
Şefaat Senden ya Rasulallah!

Hem doğruyu söyler,
Hem yalan söyler...
Hepsine hazır bahaneler,
İnsanın içi-dışı başka söyler...

Hem güler, hem ağlar
Tek sebep; yapılanlar...
Hepsini kadere yorar,
İnsanın içi-dışı başka söyler...

Çalar, çırpar, aldatır
Soyar, bozar, kırar
Allah affetsin, çoktur günahlar
İnsanın içi-dışı başka söyler...

Sever, beğenir, nefret eder,
Sevgi dağıtır, sevgi yok eder...
Sevdiği uğruna can feda eder
İnsanın içi-dışı başka söyler...

Tövbe, estağfirullah,
Şefaat Senden ya Rasulallah!

Kalp kırar, kalbe tapar,
Vatanı cennet yapar...
İçindedir cenneti, cehennemi,
İnsanın içi-dışı başka söyler...

Şiir yazar, şarkı söyler
Yanan kalplere soğuk su serper...
Belki yine de kendisi değildir,
İnsanın içi-dışı başka söyler...

Hem okur, hem yazar,
Kimseye vermez zarar...
Gider-gelir arzular,
İnsanın içi-dışı başka söyler...

Hem şeytan, hem melektir
Hem dağda, hem ayda geze
İçini bir tek kendisi sezer
İnsanın içi-dışı başka söyler...

Tövbe, estağfirullah,
Şefaat Senden ya Rasulallah!

Bir uçar, bir koşar
Bir hasta olur, yatar
Bir düşer, bir kalkar
İnsanın içi-dışı başka söyler...

Villada, gecekonduda yatar,
Çamurda, asfaltta gezer...
Çölde, ormanda yaşar,
İnsanın içi-dışı başka söyler...

İnsandır bu, her şeyi yapar,
İç dünyasını tek kendisi anlar.
Ölür, gider; beraberinde sırlar...
İçi de dışı da böylece kaybolurlar...

Tövbe, estağfirullah,
Şefaat Senden ya Rasulallah!