Topraktayım Bakarsan... Şiiri - İsa Kılıç

Mevsimlerle doğmadım,onları yaşamadım Yaprak değilim ki; solup döküleyim, Ne bir yağmur damlası, Nede bir kar tanesiyim Bırakıp da rüzgara,savuramam kendimi Faniden bakiyedir,yaptığım seferlerim Gökyüzü değilim ki; Hiç solmasın mavilerim, Gözümden geçse de yıllar, Göremez gözlerim, kör bakışlarım, Ben yaşamam, Ama yinede yaşlanır bedenim, Güneş doğar; aydınlanır bir yarım dünya Aynı olsam da; Fazladan bir kırışık daha yüzümde, Her damlada; Bir ben daha doğar ve saçımda bir ak Bir hayat daha başlar, Beni anlatan yeryüzünde Gözlerimde her daim bir hüzün; Seviyorum böyle bakmayı hayata İki damla ile gelir mutluluk,sıcacık yanaklarımda, Korkmam ağlamaktan, Gözyaşlarım anlatır beni bana Önce kendimi anlamalıyım, Anlatma boşuna seni bana Gözlerime bakma, Denize benzer,gittikçe kaybolursun Yere bak,kara toprağa, Belki orada beni bulursun…