Topraktan Öğrendik Sevgiyi”
Biz topraktan geldik…
Ayaklarımızda çamur izleri,
ama kalbimizde tertemiz duygularla büyüdük.
Dizimiz kanasa da sokakta,
evde yüreğimiz hiç kanamadı.
Öyle zengin sofralarımız olmadı belki,
ama bir lokmayı yediğimizde
yanındaki aç kalmasın diye
yarısını uzatmayı bildik.
Çünkü aç kalmak değil,
yanındakini görmezden gelmekti bizde ayıp.
Anamız…
Bir çift örselenmiş eldi belki,
ama içinde cennet taşıyordu.
Kuru ekmekle beslerken bizi,
üzerine sevgisini katık etti de
biz doymayı kalpte öğrendik.
O susunca
ev susardı,
ama yüreğimiz konuşurdu onunla hep.
Babamız…
Az konuşurdu.
Ama her kelimesi nasihat,
her susuşu dağ gibi duvar olurdu arkamıza.
Hiç vurmazdı…
Ama bir kez yüzünü çevirdi mi,
dünyanın yükü omzumuza çökerdi.
Kavga bilirdik biz de,
ama el değil, dil yara açmazdı bizde.
Bağırdığımız olurdu,
ama gözyaşıyla susardık sonra.
Kapıdan kovulduk mu oyun oynarken,
arkamızdan taş atılırdı…
ama eve döndüğümüzde
kucak açılırdı,
çünkü biz evde hiç eksik sayılmadık.
Sonra…
Zaman aktı, şehir geldi.
Binalar yükseldi,
ama insan küçüldü.
Göz göze gelmeden konuşan kalabalıklar içinde
biz hâlâ yüzü yere bakmayan çocuklardık.
Bir gün biri,
bir borç için öfkeye sarıldı.
Bir can düştü toprağa,
bir ömür yandı içimizde.
Ve biz o an anladık ki:
Zenginlik bazen ahlaksızlığın örtüsüdür.
Paranın kokusu,
vicdanın sessizliğine gömülünce
bir çocuk bile katil olabilir.
Ama biz,
toprağın terbiyesini almış çocuklardık.
Birinin malına göz dikmedik,
çünkü bize öğretilen ilk kelime “helâl”di.
Bir tokat görmedik belki,
ama bir “ayıp ettin” sözüyle
geceler boyu içimize dönerdik.
Ben…
Gönlü yaralı ama yüzü utanmayanların evladıyım.
Sevgiyi sesle değil,
hâl ile anlatanların.
Bir anne vardı kalbimde,
çay demlerken dua karıştıran.
Bir baba vardı,
her sabah alnına alın teriyle güneşi yerleştiren.
Biz lüksü televizyonlarda gördük,
ama fazlasını istemeyi hiç bilmedik.
Çünkü biz
en büyük servetin,
bir gün annenin elini öperken
“Ben senden geldim, iyi ki geldim.” diyebilmek olduğunu
çok erken öğrendik.
Kayıt Tarihi : 20.7.2025 23:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!