Toprak Yol Şiiri - Şair Zegan

Yeniliyorum diye küstüm bütün oyunlara.
Halı deseninden yollarda sürdüm arabamı.
Topum olmadığı için seçilmedim takıma.
Hiçbir şey yakışmadı bir türlü ayağıma.

Bırak da bu hayatı erbabı olan yaşasın.
Ölmemek için kendimi zor tutuyorum.
Bir mantarın kaldırdığı mübarek toprak,
Yağmurlardan sonra beni alır, umuyorum.

Ama sen. İçindeki boşluğu doldur önce.
Kibir hava gibidir, doldurmaz. Sadece şişirir.
Kötülük hastalık gibi sessizce seni bitirir.
Parayla doldur, harcayarak doldur, geçicidir.

Ama sen durduğun yerde ilerliyorsun.
Bir yoldasın. Sonu ölüm olan yol, fark et
Topraktan ayrılamasan da gidiyorsun.
Çiçeğin yolu güzel olmalı, bensiz devam et

Şair Zegan