Toprak Parçası Şiiri - Ömer Korkmaz

Rıza gösteremiyorken sana binlerce kelime,
İstemiyorken seni daha fazla anmak,
Sen anlamamayı seçtin,
Sevmek için geremez mi anlamak?
Huysuz bir terazi kederli birkaç ağırlık nasıl tarta bildi bu sevdayı gönlüme?
Huysuz demek yaptı yapacağını ağırlık düşmüş kendi kederine.
Sokaklar hep çıkmaza çekiyorken kendini,
Önce önyargın karşılıyor sonra arkasına saklanmış bir tutam sevgi.
Dirayeti azalmış dizlerin, gözüne çarpıyor erketeye yatmış kol değnekleri,
Bir adım beklerken adım atmaktan aciz,
Gözlerine bakamazken görmekten aciz,
Elbet yakalanacak bu şiddetli esen rüzgara kalbi,
Binlerce denemden sonra diktiği nokta kadar yara kibrinin sebebi.
Tehdit algılıyor öfke, tenkidi .
Toprak parçasına bak ne zannediyor bu devrimi,
Düşecek kadar akıllı değil belli,
Şu cevahirden denize.
Akıllan girmeden toprağa Ey! Toprak parçası,
Vuslat kesindir ve zamanı net.