Toprak gibi olmalısın,
ağırbaşlı, derinden, suskun…
Bir yaranın üstüne serildiğinde
acıya değil, iyileşmeye söz vermelisin.
Yağmur gibi olmalısın,
düştüğün her yere rahmet götüren.
Kuru dalların, çatlamış dudakların,
unutulmuş duaların sesine koşan…
Rüzgâr gibi olmalısın,
Bir kapıyı kapatırken başka bir göğü açan.
Kimsesiz bir akşamın içinde
Bir gönlü alıp başka bir bahara taşıyan.
Güneş gibi olmalısın,
Soğuk bir ömrün duvarlarına
İçten içe işleyen bir sıcaklık misali.
Yandıkça değil, yandırdıkça dirilten…
Ve kelimeler öyle dökülmeli ki içinden,
Her biri susamış bir kalbe vardığında
Hem yakmalı, hem dindirmeli…
Bir şiir gibi değil,
Bir vuslat gibi dokunmalısın hayata;
Geldiğini herkes anlamalı,
Gitmeyi hiç düşünmeden.
Kayıt Tarihi : 22.11.2025 15:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!