“Bir yerden başlamak lazımdı
Bende; bilgilerimi, hayallerimi, ideallerimi temizlemekle başladım”
Kir; dediğim şey öyle basit bir şey değildi
Bebekliğimden beri
İlk, orta, lise, üniversite ve hayatta verilenlerdi
Düşündüm; bana hiçbir şey öğretilmeseydi
Doğal yollardan öğrenseydim gerçekleri
Tanımlasaydım doğada, hayatta gördüklerimi
Kirletir miydi beni, insanlığın öğrettikleri?
Ülkem dünya
Milletim insan
Çevrem doğa
Dilim, içimden ne koptuysa
İnancım; aklım, iradem, kalbim özgür
Geleceğim; mutlu bir rüya
Ama öyle olmadı işte
El attı annem babam kardeşlerim ilk önce
Doğal saf tertemiz dünyama
Kirlettiler beni inançlarıyla, kavramlarıyla
Sonra dışımdaki dünya
Robotlaştırdılar beni kendi programlarıyla
Alıştırdılar bin türlü yalana
Bulaştırdılar bin türlü riyakârlığa
Şimdi; dönmek için saflıktaki yaratılmış varlığıma
Bir bir yıkıyorum bana öğretilenleri kafamda
Beynim büyük bir harabe
Aklım yürüyor geleceğe
Kalbim sakin, dingin, inanmış davasına
Yeni pencereler açıyor ufukta
Toprak evim,
Toprak geleceğim
Toprakta tertemizim
Kirletilen dünyamda
Bir fidan dikiyorum toprağa
Bir fidan dikiyorum toprağa
Topraklarda binlerce fidana
Selam duruyorum insanlık adına
Özgürlük; toprakla yeryüzü arasında
Kul, köle olmadan insan aklına
Kul, köle olmadan çıkar yasalarına
Adanan bir hayattır insanlığa
İnanarak Yaratan’a
17.03.2015 – İzmir El Garip
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 17.3.2015 13:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaleminize sağlık...
TÜM YORUMLAR (4)