İlk gülüşünle güneşim,
Bir tohum düştü toprağa.
Sessiz bir yağmur
Bekledi ardından.
Güneşinden umutlanmıştı,
Isınmıştı yüreği.
Bilmiyordu,
Bilemezdi,
Çatlayan toprakta
Kavrulup gideceğini.
Susuz mevsimin ardından
Doğmadan öleceğini.
Aldatma beni güneşim,
Gülüşlerinle umutlandırma
Küçük yüreğimi.
Bir damla suyu esirgeyeceksen eğer,
Düşürme toprağına beni.
Biga, 1979
Murat KaraKayıt Tarihi : 26.12.2006 01:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!