Toprağın Nidası Şiiri - Mücahit Kurnaz

Toprağın nidası yükselir şafakta,
Bir damla su parlar, göklerin tahtında.
Yeşilin duası süzülür sessizce,
Türk’ün yüreği döner asıl gerçeğe.

Dağlar fısıldar, “Koruyun özümü,”
Nehirler çağırır, “Dinleyin sözümü.”!!
Hoca Yesevi’nin nuru yol açar,
Sevgiyle can bulur, toprak bereket saçar

Bir tohum filizlenir, sabahın bağrında,
Umut yeşerir, Türk’ün kutsal çağında.
İslam’ın emri, doğayla dost olmaktır,
Türk’ün ilinde Dünya sevgiyle dolmaktır.

Kıymetini bil, Su'dur toprağa can veren
Planlı işlenirse bereketine minnet eden
Cevherdir toprak, ilimle işlenirse lezzetli mücevher
Kimseye boyun eğdirmez bu topraktaki cevher

Fidanlar yükselir, göklere uzanır,
Her bir dalında barış umutla yankılanır
Birleşir eller, kalpler duayla çağlar,
Toprağın nidası, canla işlenirse bereketlenir bağlar