Toprağımı değiştir anne!

Lokman Ali Yavuz
111

ŞİİR


3

TAKİPÇİ

Toprağımı değiştir anne!

Toprağa sarardın küçükken
Yüreğin gibi sıcak toprağa.

Toprak, öyle topraktı,
Gülleri kimseler dikmezdi.
Güller, toprağa dokununca açardı.
İnsanların yüreğiyle birlikte.

Topraklar bile değişmiş anne,
Bu topraklara bir şeyler karıştırılmış.
Ne toprak, toprak kokuyor.
Ne insanlar, insan.
Bu topraklarda bir hal var.
Her şey kendinden başka kokuyor.
Kartol başka, kelem başka, lor başka kokuyor.
Bu topraklara kim ne yaptı anne?
Sebze meyve ne ki, insanlar hormon kokuyor anne.
Ne emek, ne ter kokuyor, yağ kokuyor bu topraklar anne.
Benim toprağımı değiştir anne.

Artık sevda kokmuyor aşık dedikleri.
O kadar ben’ ler ki, bir olamıyorlar ruhlarında.
Aşk dedikleri başka bir şey, başka şeylere aşk diyorlar.
Algılar yanlış, kavramlar boş.
Ne böyle bir aşk, ne böyle bir duruş istemiyorum.
Yabancıyım bu topraklarda anne.
Sen benim toprağımı değiştir anne.

Bizim topraklarımızda heybelerimiz olurdu.
Omuzlarımızda taşıdığımız.
Doğrular ön gözlerinde olurdu, onları izlerdik.
Yanlışları arka göze atardık,
Bu topraklarda sırt çantaları var anne.
Doğruda, yanlışta hep arkada aynı gözde.
Hepsi birbirine karışmış anne.
Yanlışlar doğru, doğrular yanlış olmuş.
Bu topraklara neler olmuş anne.
Ben toprağımı istiyorum.
Toprağımı değiştir anne.

Biz çamurla patlanguç oynardık.
Çamurdan ev, masa, küçük adamlar yapardık.
Buralarda çamurdan maskeler yapılıyor.
Hep kalıcı, bozulmayanlardan.
Canlar vardı bizim topraklarımızda, maskesiz.
Can göremiyorum anne.
Her taraf maske.
Ben toprağımı istiyorum.
Toprağımı değiştir anne.

Biz taşlarla beş taş oynardık.
Bunların taşları hep sözlerde.
Yürekten konuşan yok.
Yapmacık olmuşlar, hep özlerde.
Bana topraklar kayalardan olur diye öğretmişti babam.
Bunların kayaları başka yerlerden mi geldi anne?
Onun için mi bu topraklarda damlar yetişiyor anne?
Benim toprağımı değiştir anne.

Biz teknede ki çöreğimizi bölerdik.
Şimdi ekmeğimizi avucumuzda sıkıyoruz.
Yinede çalınıyor, ne varsa.
Bizim zırzalarımızın kilidi yoktu
Buralarda üstümüze çelik kapıları kapatıyoruz.
Evin dışından, evin içini soyuyorlar.
Hani kıravatlılar var ya inanmayacaksın ama çoğu onlardan.

Bizim topraklarımızda adam selviler büyürdü her şartta.
Bu topraklarda, cüce salkım söğütler yetiştiriyorlar.
Mevkileri büyüdükçe, dalları birilerinin önünde eğilen cinsinden.
Bu topraklar nasıl anne ya?
Sen bana bu toprakları tanıtmadın ki anne.
Keşke gösterseydin bu toprağı da,
Bu kadar talan edilmezdim anne.
Yok yok sen benim toprağımı değiştir anne.

Lokman Ali Yavuz
Kayıt Tarihi : 20.7.2005 22:35:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Mehmet Tekeci
    Mehmet Tekeci

    emek verilmiş üzerinde çalışılmış güzel bir şiir lokman ali bey kardeşim.saygı ve muhabbetlerimle...

    Cevap Yaz
  • Bahtiyar Arslan
    Bahtiyar Arslan

    Gerçekten çok çok iyi.Yüreğinize sağlık.Bahtiyar Arslan.

    Cevap Yaz
  • Mustafa Karademir
    Mustafa Karademir

    Pek fazla şiir yorumu yada şiire ile bir kaç sözü söylemeyi sevmedim/şairin imgesi ve düşleri ve gerçeğine dokunmak istemedim.Ama Anadolu'nun(ki benimde bu sevdam süregeliyor) var olduğu yerde koktuğu yerde ve bulaştığı her dizede bir şeyler var olmuştur.Elinize,dilinize ve yüreğinize sağlık ...Buyrun sizde benim...www.antoloji.com/mustafa_karademir...dan...'Veysel'in Toprağı'nı..okuyun.....aynı ırmaklara yol alıyoruz gibi.

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (3)

Lokman Ali Yavuz