Sevgilim ne birlikte olabiliyoruz,
Ne de unutabiliyoruz.
Kara, tül bir örtü var üzerimizde.
Arkasından bakmaya cabaladiğimiz.
Üzerimizden atmaya üşendiğimiz.
Zırh mı? Değil.
Engel mı? Değil.
Vazgeçtik...
Toplum sevgisi bu kadar mi ağır basar?
Böyle sevgi doluysak,
Birbirimizi neden sevemedik?
Tüm sevgimizi çevremize verdik.
Bize yetecek kadar kalmadı.
Yoksa sevdiğimizi mı sandık?
Sevmek...
Bize uzak...
Yada biz birbirimize.
Öyle degilse neden beraber değiliz?
Neden uzağız?
Sevemedik...
Adını biliyorum, artık.
Adın: alışkanlık...
Kayıt Tarihi : 1.9.2010 22:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!