Tombalak Masalı Şiiri - Ahmet Keleş

Bir yardımcı varmış,
Kısa boylu, göbekli.
Arkadaşları onu tombalak dermiş.
Artık büyüdüm,
Müdür olmam lazım.
Bir ayıcık tanıdığı da varmış.
Ayıcığın komisyonunu verip,
Bir yere müdür oluvermiş.
Her şey çok güzel,
Herkes istediğini vermiş.
Gariban tek maaşlı, ama
Her akşam olmalı rakısı.
Arabada eski, yakışmaz koca müdüre.
Onu da yenilemiş.
Evine de zavallı yeni almıştı zaten.
Tek maaşı yetmemiş.
Arkamda dayım var benim.

Hem bir kısmına dayıma verdim.
Aslan gibi kaynaklarım var benim.
İster getirtirim, derken,
Orada iki kaya ya çarpmış.
Yediğinin hesabı sorulunca,
Başlamış yaygaraya.
Vallahi çalmamış, yanlışlık la almış.
İleride parası olunca yerine koyacakmış
Toplanmışlar soruşturmuşlar,
Dayılar amcalar girmiş araya,
Müfettişler incelemiş dosyaya.
Olay zuhura er memiş miş miş.
Kapanmış dosya.
Olmuş bizim müdür bir aslan.
Bunları bir gazeteci duymuş,
Yazmış haberinde,
Almışlar yeniden incelemeye,
Olayı zuhura erdirememiş miş miş
Başlamış telaşlanmaya.
Söylenirmiş arada beni yakmayın ha.
Meğerse orada ne keneler varmış.
Hepsi koyulmuş müdürüne kurtarmaya,
Nereye kurtarmasın kendilerde yanacak sonunda.
Almışlar garibe başka yere müdür edivermişler.
Sermayenin üçte biri gidivermiş.
Dayılar kızmış olayı ortaya çıkaranı.
Sen böyle çalışkan arkadaşa zorluk çıkarırsın ha!
Çağırın şunu,
Alın ifadesini.
Halk imza toplasa da,
Tabi kayanın birine de yol görünmüş.
İkisi de sürgüne gitmiş.
Biri yemiş, diğeri yedirmemiş.
Bunların başı birinin dik,
Diğerinin eğik miş.