Şair sadece şiir yazmak için yaşamaktadır.
Anlamsız hisler besliyorum dünyaya karşı
hiç büyümeyen ağaçlar yetiştiriyorum
Sonundan başlıyorum yazmaya defterimin
okumaya çalışmıyorum sonra nedense
büyüyor hislerim sulandıkça
sulandıkça; bedenimse çürüyor
Hani insanları anlamak çok zordur ya,
anlıyorum onları
Nasıl, bilmiyorum neden ? Meçhul
ama anlıyorum.
Bazen karşımda konuşmaları yetiyor,
bazen susmaları,
Kendini uçuruma atma, öleceğim
düşlerim boğacak susuzluğunu..
beklemem, gelmezsin bana kalırsa
gelmezsin, geceyarısı, çay saati..
beni sende tutuklayacağım..
kendini uçuruma atma öleceğim..
bu bir anlatamama masalıdır
ve kelimelerin yetmediği yerlerdir buralar
şimdi bir okyanus besliyorum içimde bir yerlerde
Bir kere daha özleminle ettim akşamı..
çalıntı şiirler okuyorum akşamın erken vaktinde..
uykuya meydan okuyacağım bir kez daha..
Sokak ortasında sevişen kadınlar görüyorum..
kokluyorum alacakaranlık hayatlardaki lanet nefesleri..
Yüreğimde cehennem azapları,
cennetimde bile mutsuzum..
Bu değildi yaşamakta amaç,
bu değildi mutlu yaşamak ve ölmek..
Değildi..
Ve mükafat olarak cennet değildi arzulanan..
Öyle yaşadım ki dünyayı..
acılar çektim yıllarca,
gözyaşı döktüm,
boğuldum okyanusumda.
Öyle yaşlandı ki saçlarım,
şimdi mahşer uykularında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!