Bakıyorum da
Kahvemin simasına bürünmüş çehren
Fincanın üstünde
Gözlerimin düştüğü yere bakıyor bakışların,
Göz uçlarına dokunuyorum
Kahvemsi dokunuşlarımla.
Ah kadın!
Avutuyorum kendimi ben,
Bakma bana sen, yine yalnızım.
Onca insan etrafta
Sesler yükseliyor masalarda
Bir benim masam sessiz
Birde ben sensiz
Yalnızları oynuyoruz
Gündüz’ün kızı, akşam vakti
Gece’yi doğuruşunda,
O,
Alışılmadık perde,
Açılsın!
Oyun başlasın...
Kayıt Tarihi : 11.7.2018 18:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!