Sen benim yaşama sevincim oldun.
Seni arar dururdum, şimdi el oldun.
Bazen yağmurla gelen sağanak oldun.
Uykusuz gecelerin tiryakisi oldum.
Senin için ben ne dilekler tuttum.
Resmine bakıp kendimi avuttum.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta