Tıpkı Sen Şiiri - Kürşat Çek

Açık bir havada, bir çocuğun isminde rastladım sana.
Annesi adını söylemişti, top oynuyordu kardeşiyle.
Baktım gülümsedim, isim çok tanıdıktı.
İçimde bir yere gizlenmiş,
içinde ismin geçen herhangi bir ses dalgası kulağıma gelir gelmez,
yüzüme bir gülümseme düşüyor, bunu görenler de nur diyordu..
Gittim o güzel kız çocuğunun yanına şöyle bir baktım.
İsim tamam,
Saçlar tamam,
Gözler tamam,
Küçüklüğünü de görmüş oldum yani.
Gel dedim, seslendim, yanaşmadı başta.
Senin yaptığın gibi.
Çocukları kandırmak kolaydı, gel dedim şeker alacağım sana.
Tabi annesine de göz kırptım, geldi yanıma elimi uzattım.
Tuttum elinden yürümeye başladık.
O an için elinden tuttuğum küçük bir kız çocuğu değil de, sendin sanki.
O da bunu hissetmiş gibi aniden elimi bırakıp, annesine doğru koştu.
Şimdi bunları niye anlatıyorum?
Ben de bilmiyorum..
İsmi, cismi benzeyen küçük bir kız çocuğu bile senin yaptığını yapıyor.
Elimi tuttu ve bıraktığı gibi kaçtı.
Senin elimi tutup, bırakıp kaçtığın gibi.
Çocuk olsaymışsın sen de keşke,
en azından o annesine koştu,
sen bir başkasına..