Timur Selvi Son Şiiri - Timur Selvi

bu ayaklarım varsa bir işe yaramalı
bu gözlerimde öyle
ellerim var birde ellerim
ellerimi anlamıyorum hiç
vurulmuş kaybolmuş bu yalnızlıkta
ses sözcüğü iteledi söz sessizliği
bir avuç bakıştı karanlığı delen
bir avuç saçtı bit tutam rüzgarda asılı kalan
vurulmuş kaybolmuş bir yalnızlıkta
dayak yemiş çocuklardan notlardan
yollardan ve sulardan
geriye kalan ne varsa
ve daha sonra ölülerin toplantısından çıkan
sonuçtan kimse birşey anlamadı
madde bir diğer maddeyi
tercih bir başka seçeneği
sonuç başlangıcı ve başı iteleyip durdu
az önce söyledim bana ait değil
biraz sonra söyledigimde bana ait olmayacak
ve cinnet masum değildir diyen adamın
sözü geliyor buraya anlamlı anlamsız
hatta hayal meyal
narağacı hayatoldugunu hiç bir koşulda
ispata kalkışmadı
dedikodu yapmadı hiç bir kuş sürüsüyle
sonra yeni bir ay geldi çattı
yeni bir ay geldi çattoı
yeni bir zamanın içinde kendilerini topladı gece
bağrış çağrışlar arasında yazıldı yaşlı ve sonuçsuz bildiri
işte imkansız sofralarda ki
imkansız şarkılar gibi
çünkü oyuncak tenekelerden
ve rampada ki iki cüsseli dirden bir avuç su nede
bir avuç çocuk,bir avuç kuş sürüsü ne korkardı, ne severdi